به اون خدايي كه واسه شما بچه تهرانيها كم رنگ شده قسم ميخورم

دوستي با جنس مخالف يعني شكستن تمام روح و قلب انسان.يعني

منجلاب پستي و بي غيرتي.خيلي از همين پسرا ادعاشون ميشه ولي وقتي دلشون گير كرد ميمونن سر 2 راهي قلب و مغز.2 راهي غيرت و عشق.ايا دوست دخترمو كه حالا عشقم شده بگيرم يا نه.اگه بگيرمش پس غيرتم چي ميشه كه اين دخترو بگيرم؟اگه نگيرم ميميرم از نبودنش.اگه قرار به گرفتنش باشه اصلااگه دختر خوبي بودكه به من پا نميداد؟پس اگه نگيرمش بدون اون چي كار كنم؟

حالا ديدي منجلابه؟ديدي شايد اصلا ربطي به دين هم نداشته باشه.بلكه خصوصيات يه پسر اينارو قبول نداشته باشه.پس مني كه دارم الان خودمو ميشكنم .تو ديگه نشكن.براي نشكستن پاتو بكش عقب دوست خوبم.برادرم.عزيزم.

سلام

اين مطلب را خواندم و واسم جالب بود نظرات ديگران ولي به نظر خودم هيچ ايرادي نداره دختر و پسر قبل از ازدواج دوستاني غيرهمجنس درحد معمول داشته مهم بعدش هست که به نظر من بعدش هم نبايد زياد سخت گرفت چون بخواي زياد حساسيت نشان بدي بدتره و بايد به هم اعتماد داشت و دوستان همديگرو توانست بهم معرفي کرد حتي غير همجنس البته اين نظر بنده است

ياحق