به نام خدا

با عرض سلام  دوستی سوالی مطرح نموده بودند که عین سوال و پاسخ رو خدمت شما دوستان هم تقدیم می کنم

سوال :  وقتی انسان  وجود خدا را باور میکند و به او ایمان می اورد ولی در حوزه ی اعمال دینی هنوز مشکل دارد ( مثلا نماز خواندن) ایا دین داری وی اشکال دارد ؟( البته برای رسیدن به حقیقت در  حوزه ی اعمال دینی کنکاش معرفتی خودش را هم می کند)

پاسخ : هر گاه انسان به چیزی اعتقاد جازم و قطعی پیدا کند یعنی قبول کند و آن را بپذیرد آن وقت به آن چیز ایمان پیدا کرده است . بنابراین  اگر چیزی را پذیرفته باشد  اما جزءباورهای قلبی او نشده و یا التزام عملی پیدا نکرده باشد به گونه ای که عاشقانه بدان عمل کند  بلکه هنوز همراه با شک و گمان باشد  به آن چیز ایمان ندارد  چون در ایمان  اطمینان نفس (دل ) نهفته است . در ایمان خوف ودلهره و شک نیست  دل در حالت اطمینان به سر می برد در حقیقت ایمان سه جزء دارد: اعتقاد قلبی و اقراربه زبان و عمل کردن بر طبق معتقدات (تفسیر نمونه ج 18 ص 229) البته ایمان مراتبی دارد  همهء مراتب با هم مساوی نیستند  یکی از بالاترین مراتب ایمان تسلیم در ظاهر وباطن است   تسلیم در برابر حق و راضی بودن به رضای خدا
حال آیا حقیقت ایمان همان اعتقاد جازم همراه با تصدیق قلبی است یا غیر از این عمل به أرکان نیز در حقیقت ایمان دخیل است؟ شکی نیست که بدون تسلیم در برابر پروردگار و عمل کردن به دستورات الهی ایمان محقق نمی شود. بنابراین عمل به أرکان  شرط تحقق ایمان است نه جزء ماهیت ایمان
 یا حق